“ וַ֠תֹּאמֶר אֶמְצָא־חֵ֨ן בְּעֵינֶ֤יךָ אֲדֹנִי֙ ×›Ö¼Ö´Ö£×™ נִֽחַמְתָּ֔נִי וְכִ֥י דִבַּ֖רְתָּ עַל־לֵ֣ב שִׁפְחָתֶ֑ךָ וְאָנֹכִי֙ לֹ֣א אֶֽהְיֶ֔ה כְּאַחַ֖ת שִׁפְחֹתֶֽיךָ׃
watō’mer ’eməṣā’-ḥēn bÉ™‘êneyḵā ’ăḏōnî kî niḥamÉ™tānî wəḵî ḏibarÉ™tā ‘al-lēḇ Å¡ifəḥāṯeḵā wÉ™’ānōḵî lō’ ’ehÉ™yeh kÉ™’aḥaṯ Å¡ifəḥōṯeyḵā:
LXX ἡ δὲ εἶπεν Εὕροιμι χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς σου, κύριε, ὅτι παρεκάλεσάς με καὶ ὅτι ἐλάλησας ἐπὶ καρδίαν τῆς δούλης σου, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἔσομαι ὡς μία τῶν παιδισκῶν σου.
”